Komunikat w sprawie dotyczącej skarg na decyzję Komisji Weryfikacyjnej (dot. ul. Mazowieckiej 12).

     Komisja Weryfikacyjna decyzją z 3 grudnia 2018 r., nr KR III R 14/18 działając na podstawie art. 29 ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 30 ust. 1 pkt 4a, 4b, 5 w zw. z art. 38 ust. 1 ustawy z dnia 9 marca 2017 r. o szczególnych zasadach usuwania skutków prawnych decyzji reprywatyzacyjnych dotyczących nieruchomości warszawskich, wydanych z naruszeniem prawa oraz w zw. z art. 7 ust. 1 dekretu z 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze Miasta Stołecznego Warszawy uchyliła w całości decyzję Prezydenta m.st. Warszawy z 3 października 2008 r. nr 449/GK/DW/2008, którą Prezydent m.st. Warszawy:

• ustanowił na 99 lat prawo użytkowania wieczystego do udziału wynoszącego 0,9168 części gruntu o pow. 774 m², oznaczonego jako działka nr 53 na rzecz M. S. i ustalił czynsz symboliczny w wysokości 709,60 zł netto;
• odmówił ustanowienia tego prawa co do udziału wynoszącego 0,0832 jako oddanego w użytkowanie wieczyste właścicielom lokali mieszkalnych nr 1, 5, 9, 10, 15, 18.

     W uzasadnieniu decyzji Komisja Weryfikacyjna zarzuciła, że decyzja z 3 października 2008 r. została wydana bez ustalenia przez Prezydenta m.st. Warszawy posiadania nieruchomości przez dotychczasowego właściciela, do czego zobowiązywał art. 7 ust. 1 dekretu warszawskiego. Ponadto, decyzja ta została wydana przy dowolnym i nie znajdującym uzasadnienia w materiale dowodowym uznaniu, że zarząd miejski Miasta Stołecznego Warszawy był w posiadaniu danych o miejscu pobytu dotychczasowego właściciela gruntu na moment ogłoszenia o przystąpieniu do objęcia gruntu w posiadanie. W tym zakresie Komisja Weryfikacyjna zarzuciła, że Prezydent m.st. Warszawy nie wykonał wytycznych zawartych w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie w sprawie o sygn. akt I SA 43/00.

      Zdaniem Komisji Weryfikacyjnej przeniesienie roszczeń do nieruchomości warszawskiej było rażąco sprzeczne z interesem społecznym – nastąpiło w zamian za świadczenie wzajemnie rażąco niewspółmiernie do wartości nieruchomości warszawskiej.

    Komisja Weryfikacyjna uznała też, że doszło do naruszenia przez organ prawa stron do czynnego udziału w postępowaniu, gdyż pominięto współużytkowników wieczystych nieruchomości będących właścicielami wyodrębnionych lokali w tym budynku – nr 1, 5, 9, 10, 15, 18, którym przysługiwał prawnorzeczowy tytuł prawny do części nieruchomości. W postępowaniu brał udział jedynie spadkobierca wnioskodawcy dekretowego.

     Jednocześnie Komisja Weryfikacyjna uznała, że nie mamy do czynienia z tzw. nieodwracalnymi skutkami prawnymi decyzji w rozumieniu art. 2 pkt 4 ustawy, ponieważ nadal nieruchomość stanowi własność Miasta Stołecznego Warszawy – co wynika z zapisów księgi wieczystej.

     Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na powyższą decyzję wnieśli M. K. i R. N. oraz Miasto Stołeczne Warszawa (tylko w zakresie fragmentów jej uzasadnienia).

     Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 26 listopada 2019 r. uchylił zaskarżoną decyzję.

    W ustnych motywach uzasadnienia wyroku Sąd podniósł, iż Komisja Weryfikacyjna błędnie zastosowała w niniejszej sprawie art. 29 ust. 1 pkt 3 ustawy o szczególnych zasadach  usuwania skutków prawnych decyzji reprywatyzacyjnych dotyczących nieruchomości warszawskich, uchylając w całości decyzję Prezydenta m.st. Warszawy z 3 października 2008 r. nr 449/GK/DW/2008. Przepis art. 29 ust. 1 pkt 3 tej ustawy pozwala na uchylenie decyzji reprywatyzacyjnej w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia, jeżeli decyzja została wydana z naruszeniem prawa, a konieczny do wyjaśnienia zakres sprawy ma istotny wpływ na jej rozstrzygnięcie.

     Komisji Weryfikacyjnej umknęło jednak, że decyzja dekretowa składała się z kilku punktów, w tym z punktu w którym odmówiono ustanowienia prawa użytkowania wieczystego w części do udziału w tej nieruchomości z uwagi na ustanowienie dla części nieruchomości prawa użytkowania wieczystego jako związanego z wykupionymi lokalami nr 1, 5, 9, 10, 15, 18. Oznacza to, że w tym zakresie, z uwagi na zaistniały stan faktyczny i prawny, nigdy nie doszłoby do ustanowienia prawa użytkowania wieczystego. Uchylenie zatem decyzji dekretowej w tym zakresie nie może w żadnym razie spowodować zmiany treści tej decyzji, a więc nie spełniona została przesłanka wydania decyzji z naruszeniem prawa przy konieczności wyjaśnienia zakresu sprawy jako mającego istotny wpływ na jej rozstrzygnięcie.

    W ocenie Sądu, odnośnie przesłanki posiadania nieruchomości przez dotychczasowego właściciela, Komisja Weryfikacyjna błędnie wywiodła, że stanowi to o wadzie decyzji Prezydenta m.st. Warszawy. Bez względu jednak na to, czy Prezydent m.st. Warszawy miał, czy nie miał obowiązek badania tej przesłanki, to z akt sprawy wynika, że J. R. była właścicielką nieruchomości przy ul. Mazowieckiej 12, której orzeczeniem Sądu Grodzkiego w Warszawie przywrócono posiadanie.

    Sąd nie przesądził, czy wniosek dekretowy został złożony w terminie. W ocenie Sądu to Komisja Weryfikacyjna w ramach przysługujących jej uprawnień ustawowych powinna sama ocenić tę kwestię w oparciu o zgromadzony materiał dowodowy.

Wydany w dniu dzisiejszym wyrok jest nieprawomocny. Stronom postępowania przysługuje możliwość jego zaskarżenia do Naczelnego Sądu Administracyjnego.