Wyrok WSA w Warszawie w sprawie dotyczącej skargi na decyzję Komisji Weryfikacyjnej (dot. ul. Smolnej 32, dz. nr 66/2).

     Komisja do spraw reprywatyzacji nieruchomości warszawskich postanowieniem z 26 lipca 2018 r. wszczęła z urzędu postępowanie rozpoznawcze w sprawie decyzji Prezydenta m.st. Warszawy z 28 października 2014 r. dotyczącej ustanowienia prawa użytkowania wieczystego do nieruchomości położonej w Warszawie przy ul. Smolnej 32, stanowiącej działkę nr 66/2.

     Decyzją z 17 września 2018 r. Komisja uchyliła w całości decyzję Prezydenta m.st. Warszawy z 28 października 2014 r. i przekazała sprawę do ponownego rozpatrzenia.

     Komisja uznała, że w ramach postępowania administracyjnego prowadzonego z wniosku dekretowego Prezydent m.st. Warszawy naruszył przepisy postępowania, mające istotny wpływ na wynik sprawy, tj. art. 7, art. 77 § 1, art. 107 § 3 k.p.a. w zw. z art. 7 ust. 1 dekretu, poprzez nieustalenie przesłanki posiadania gruntu przez dotychczasowego właściciela lub następcę prawnego dawnego właściciela w chwili złożenia wniosku dekretowego. Ponadto, brak prawidłowego uzasadnienia decyzji uniemożliwia ustalenie, czy organ nie przekroczył granic przyznanego mu uznania administracyjnego.

     Komisja wskazała, że rozpoznając ponownie sprawę Prezydent m.st. Warszawy powinien przeprowadzić odpowiednie postępowanie dowodowe w zakresie ustalenia, czy zaistniała przesłanka determinująca pozytywne rozpoznanie wniosku dekretowego w postaci posiadania gruntu przez współwłaścicieli nieruchomości w dacie złożenia wniosku. Ponadto, winien przeanalizować ponownie dokumenty wykazujące krąg następców prawnych po pierwotnych właścicielach nieruchomości.  

     Na decyzję Komisji z 17 września 2018 r. skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wnieśli B. C., A. S., K. L., A. S., B. S., Z. S., W. S. oraz Miasto Stołeczne Warszawa (tylko w części dotyczącej fragmentów uzasadnienia tej decyzji).

     Wyrokiem z 22 maja 2019 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił zaskarżoną decyzję oraz oddalił skargę B. C. i A. S.

     W ustnych motywach uzasadnienia wyroku Sąd za niezasadny uznał zarzut Komisji, że decyzja dekretowa z 28 października 2014 r. została wydana z naruszeniem przepisów postępowania, tj. art. 7, art. 77 § 1, art. 107 § 3 k.p.a. w zw. z art. 7 ust. 1 dekretu, poprzez nieustalenie przesłanki posiadania nieruchomości przez jej dotychczasowych właścicieli w dacie złożenia wniosku dekretowego.

     Zdaniem Sądu z art. 7 ust. 1 dekretu, rozpatrywanego na tle innych regulacji prawnych i ówczesnych realiów nie wynika, aby przesłanka posiadania gruntu odnosiła się do dotychczasowego (przeddekretowego) właściciela nieruchomości oraz, że posiadanie należało rozumieć wyłącznie jako nieprzerwane, aktywne władanie gruntem. Nawet jednak gdyby przyjąć, że dotychczasowy właściciel gruntu musiał spełniać przesłankę posiadania i aktywnie wykonywać swe władztwo, w rozumieniu zaproponowanym przez Komisję, to i tak zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie dawał podstaw do uznania, że przesłanka posiadania z art. 7 ust. 1 dekretu nie została spełniona. W tej sytuacji uchylenie decyzji z 28 października 2014 r. i przekazanie sprawy organowi dekretowemu do ponownego rozpatrzenia, tylko z tego powodu, że w uzasadnieniu tej decyzji brak rozważań odnośnie przesłanki posiadania, było nieuzasadnione. Sąd uznał za wadliwe także nałożenie przez Komisję na Prezydenta m.st. Warszawy obowiązku wyjaśnienia w toku ponownego rozpatrzenia sprawy kwestii prawidłowości ustalenia kręgu następców prawnych po pierwotnych właścicielach nieruchomości.

     Sąd oddalił skargę B. C. i A. S. z uwagi na brak wykazania interesu prawnego do jej wniesienia.

     Wyrok jest nieprawomocny. Stronom przysługuje możliwość złożenia skargi kasacyjnej do Naczelnego Sądu Administracyjnego.