Komunikat z 4 kwietnia 2019 r. dotyczący skarg na decyzje Komisji Weryfikacyjnej.

     W dniu wczorajszym w programie informacyjnym TVP – Wiadomości wyemitowano materiał, w którym postawiono tezę, że Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie potwierdził decyzję reprywatyzacyjną warszawskiego Ratusza i nie dostrzegł, że decyzja ta została wydana w stosunku do osoby zmarłej.

     Odsyłając Państwa do informacji opublikowanej 2 kwietnia 2019 r. w Biuletynie Informacji Publicznej tut. Sądu ponownie wyjaśniam, że uchylenie decyzji Komisji Weryfikacyjnej nie oznaczało uznania za prawidłową decyzji Ratusza, jak sugerowano w wyemitowanym materiale.

     Sąd potwierdził bowiem stanowisko Komisji Weryfikacyjnej, że decyzja Prezydenta m.st. Warszawy z 8 grudnia 2005 r. była obarczona poważną wadą prawną, albowiem została skierowana do osoby nieżyjącej. Uznał jednak, że przepisy ustawy z dnia 9 marca 2017 r. o szczególnych zasadach usuwania skutków prawnych decyzji reprywatyzacyjnych dotyczących nieruchomości warszawskich, wydanych z naruszeniem prawa (Dz. U. z 2018 r. poz. 2267) zwanej dalej „ustawą o Komisji”, nie pozwalały w takiej sytuacji na stwierdzenie nieważności decyzji.

   Sąd wyjaśnił przesłanki, którymi kierował się dokonując takiej wykładni prawa. Wskazał, że decyzja Komisji Weryfikacyjnej została wydana na podstawie art. 29 ust. 1 pkt 3a ustawy o Komisji. Przepis ten stanowi, że w wyniku postępowania rozpoznawczego Komisja Weryfikacyjna wydaje decyzję, w której stwierdza nieważność decyzji reprywatyzacyjnej lub postanowienia w całości lub w części, jeżeli zachodzą przesłanki określone w art. 156 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2018 r. poz. 2096, z późn. zm.) zwanej dalej „k.p.a.”, lub w przepisach szczególnych.

      Przepis art. 156 k.p.a. ma dwie jednostki redakcyjne - § 1 i § 2.

     Art. 156 § 1 k.p.a. wymienia przesłanki „pozytywne”, które jeśli zostaną spełnione to prowadzą do nieważności decyzji natomiast art. 156 § 2 k.p.a. wymienia przesłanki „negatywne”, których zaistnienie mimo spełnienia przesłanek „pozytywnych” uniemożliwia stwierdzenie nieważności decyzji.

     W sprawie Sąd uznał za udowodnione, że doszło do spełnienia przesłanki negatywnej, tzn. decyzja reprywatyzacyjna wywołała nieodwracalne skutki prawne, o których mowa w art. 156 § 2 k.p.a., albowiem prawa własności do nieruchomości przeniesiono na rzecz osoby trzeciej, natomiast przepis art. 2 pkt 4 ustawy o Komisji nie miał tu zastosowania.

     W zaistniałej sytuacji Sąd uchylił decyzję Komisji Weryfikacyjnej stwierdzającą nieważność decyzji Prezydenta m.st. Warszawy z 8 grudnia 2005 r.  uznając, że nie odpowiada ona prawu.

    Sąd dokonując dalszej wykładni wyjaśnił, że pojęcie nieodwracalnych skutków prawnych zostało odrębnie zdefiniowane w art. 2 pkt 4 ustawy o Komisji, jednak definicja ta ma zastosowanie do przepisów art. 23 ust. 1, art. 29 ust. 1 pkt 4 oraz art. 38 ust. 5 ustawy o Komisji, które do tego pojęcia się odwołują.

     Wyżej omówione przesłanki uchylenia decyzji Komisji Weryfikacyjnej zostały przedstawione w oparciu o ustne motywy uzasadnienia Sądu podane 2 kwietnia 2019 r. po ogłoszeniu wyroku.

     Nawiązując do treści wypowiedzi, jakie padły w wyemitowanym materiale wyjaśniam, że Sąd rozstrzygając w sprawie nie oceniał słuszności wydanej decyzji Komisji Weryfikacyjnej. Sąd administracyjny ma bowiem ustawowy obowiązek zbadania legalności decyzji, tj. ustalenia - nie kierując się interesem żadnej ze stron - czy decyzja została wydana zgodnie z obowiązującym prawem. To Sąd uczynił.

   Zarzuty stawiane sędziom orzekającym w sprawie o braku znajomości przepisów ustawy o Komisji są oczywiście nieuprawnione, natomiast wypowiedź, że sędziowie Ci sprzyjają mafii godzi w Ich dobre imię i sugeruje bezpodstawnie opinii publicznej, że sędziowie wydając wyrok nie byli bezstronni.

Małgorzata Jarecka

Sędzia WSA w Warszawie

 

art. 156 k.p.a.

§ 1. Organ administracji publicznej stwierdza nieważność decyzji, która:

1)      wydana została z naruszeniem przepisów o właściwości;

2)      wydana została bez podstawy prawnej lub z rażącym naruszeniem prawa;

3)      dotyczy sprawy już poprzednio rozstrzygniętej inną decyzją ostateczną albo sprawy, którą załatwiono milcząco;

4)      została skierowana do osoby niebędącej stroną w sprawie;

5)      była niewykonalna w dniu jej wydania i jej niewykonalność ma charakter trwały;

6)      w razie jej wykonania wywołałaby czyn zagrożony karą;

7)      zawiera wadę powodującą jej nieważność z mocy prawa.

§ 2. Nie stwierdza się nieważności decyzji z przyczyn wymienionych w § 1 pkt 1, 3, 4 i 7, jeżeli od dnia jej doręczenia lub ogłoszenia upłynęło dziesięć lat, a także gdy decyzja wywołała nieodwracalne skutki prawne.

 

Do pobrania - PDFKomunikat z 04 04 2019.pdf (1,48MB)