Komunikat w sprawie dotyczącej skargi na decyzję Komisji Weryfikacyjnej (ul. Kazimierzowska 34).

     Postanowieniem z 23 stycznia 2018 r. Komisja Weryfikacyjna wszczęła z urzędu postępowanie rozpoznawcze w sprawie decyzji Prezydenta m.st. Warszawy z 27 czerwca 2013 r., nr 197/GK/DW/13, znak GK-DW-I-RPR-6841-70-16-11 dotyczącej nieruchomości położonej w Warszawie przy ul. Kazimierzowskiej 34. Po rozpoznaniu sprawy na posiedzeniu niejawnym 27 czerwca 2018 r. Komisja Weryfikacyjna wydała decyzję nr KR VI R 1/18, na mocy której uchyliła w całości decyzję Prezydenta m.st. Warszawy z 27 czerwca 2013 r., nr 197/GK/DW/13 i przekazała sprawę do ponownego rozpatrzenia Prezydentowi m.st. Warszawy oraz nakazała Miastu Stołecznemu Warszawa przejęcie zarządu nieruchomością położoną w Warszawie przy ul. Kazimierzowskiej 34.

W ocenie Komisji Prezydent nieprawidłowo przeprowadził postępowania administracyjne, albowiem:

1. nie zbadał przesłanki posiadania nieruchomości co nakazywała ustawa,
2. nie zbadał kwot transakcji, za które prawa i roszczenia do przedmiotowej nieruchomości były zbywane i nabywane,
3. wydał decyzję reprywatyzacyjną mimo, że przeniesienie roszczeń do nieruchomości nastąpiło w zamian za świadczenie wzajemne rażąco niewspółmierne do wartości nieruchomości warszawskiej,
4. wydanie decyzji doprowadziło do skutków rażąco sprzecznych z interesem społecznym, a w szczególności do zastosowania uporczywie lub w sposób istotnie utrudniający korzystanie z lokalu w nieruchomości warszawskiej groźby bezprawnej, przemocy wobec osoby lub przemocy innego rodzaju w stosunku do osoby zajmującej ten lokal.

Komisja uznała również, że samoistną przesłanką uchylenia decyzji było zamieszkiwanie nieruchomości przez lokatorów, którym do dnia wydania decyzji reprywatyzacyjnej nie zapewniono lokali zamiennych lub lokali socjalnych.

Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wniosło Miasto Stołeczne Warszawa.

     Skarga ta miała o tyle szczególny charakter, że Skarżący – Miasto Stołeczne Warszawa, godził się z rozstrzygnięciem decyzji (tj. uchyleniem), ale kwestionował motywy, którymi kierowała się Komisja uchylając decyzję.

Wyrokiem z 28 lutego 2019 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę i uznał, że decyzja jest prawidłowa.

     W ustnych motywach rozstrzygnięcia Sąd wyjaśnił, że uchylenie zaskarżonej decyzji byłoby możliwe gdyby naruszenia prawa, które zarzucała skarga miały wpływ na treść rozstrzygnięcia. W sprawie taka sytuacja nie ma miejsca.

    Sąd wyjaśnił, że chociaż Miasto Stołeczne Warszawa słusznie zarzuca, że Komisja w zaskarżonej decyzji nieprawidłowo zobowiązała Miasto do badania kwestii posiadania nieruchomości przez jej właścicieli, to jednak zarzut ten nie mógł prowadzić do uwzględnienia skargi. W sprawie bowiem spełnione zostały inne okoliczności uzasadniające uchylenie decyzji Prezydenta.

     Zaskarżona decyzja odpowiada prawu, albowiem łącznie spełnione zostały okoliczności, o których mowa w art. 30 ust. 4 i ust. 1 pkt 6 ustawy o szczególnych zasadach usuwania skutków prawnych decyzji reprywatyzacyjnych dotyczących nieruchomości warszawskich, wydanych z naruszeniem prawa (Dz. U. z 2018 r. poz. 2267), to jest nieruchomość warszawska jest zamieszkiwana przez lokatorów, którym do dnia wydania decyzji reprywatyzacyjnej nie zapewniono lokali zamiennych lub lokali socjalnych, a wydanie decyzji doprowadziło do skutków rażąco sprzecznych z interesem społecznym, a w szczególności do zastosowania uporczywie lub w sposób istotnie utrudniający korzystanie z lokalu w nieruchomości warszawskiej groźby bezprawnej, przemocy wobec osoby lub przemocy innego rodzaju w stosunku do osoby zajmującej ten lokal.

     Sąd podkreślił, że przyjęcie wykładni przedstawionej przez Komisję Weryfikacyjną, czyli przyjęcie, że art. 30 ust. 4 ustawy o Komisji jest samoistną przesłanką uchylenia decyzji reprywatyzacyjnej, prowadziłoby do stanu niepewności prawnej. W takiej sytuacji żaden z podmiotów, który odzyskał nieruchomość na skutek wydania decyzji reprywatyzacyjnej, jeśli w nieruchomości znajdowali się lokatorzy nie mógłby być pewien, czy w dowolnym czasie nie zostanie wobec niego wszczęte postępowanie mające na celu uchylenie posiadanej decyzji. Prowadziłoby to do arbitralności i pozwalało na eliminowanie przez organ dowolnie wybranych orzeczeń reprywatyzacyjnych.

Wyrok jest nieprawomocny. Stronom przysługuje możliwość złożenia skargi kasacyjnej do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Art. 30 ust. 4 ustawy o Komisji stanowi:  „Komisja wydaje decyzję, o której mowa w art. 29 ust. 1 pkt 3, jeżeli nieruchomość warszawska jest zamieszkała przez lokatorów, którym do dnia wydania decyzji reprywatyzacyjnej nie zapewniono lokali zamiennych lub lokali socjalnych”.

Art. 29 ust. 3 ustawy o Komisji stanowi: „ W wyniku postępowania rozpoznawczego Komisja wydaje decyzję, w której uchyla decyzję reprywatyzacyjną w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi, który wydał ostateczną decyzję reprywatyzacyjną, jeżeli decyzja ta została wydana z naruszeniem prawa, a konieczny do wyjaśnienia zakres sprawy ma istotny wpływ na jej rozstrzygnięcie”.