Wojewódzki Sąd Administracyjny
w Warszawie

Komunikat w sprawie skargi na pismo Ministra Infrastruktury i Budownictwa dotyczące nieruchomości
w rejonie Pl. Piłsudzkiego i ul. Wierzbowej

               W  dniu  22 marca 2018 r.,  Wojewódzki  Sąd  Administracyjny  w  Warszawie   postanowieniem  odrzucił  skargę   Miasta  Stołecznego Warszawy i Prezydenta m.st. Warszawy na pismo Ministra Infrastruktury i Budownictwa z 30 listopada 2017 r. (I SA/Wa 86/18).

Stan sprawy przedstawia się następująco:

               Minister Infrastruktury i Budownictwa decyzją z 25 października 2017 r., wydaną na podstawie art. 45 ust. 2 i art. 60 ust. 3 ustawy z 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2016 r. poz. 2147 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku Wojewody Mazowieckiego z 26 czerwca 2017 r., uzupełnionego pismem z 28 lipca 2017 r., orzekł o nieodpłatnym  ustanowieniu na czas nieoznaczony na rzecz Mazowieckiego Urzędu Wojewódzkiego w Warszawie trwałego zarządu nieruchomością Skarbu Państwa położoną w Warszawie w rejonie Pl. Piłsudskiego i ul. Wierzbowej.

Miasto Stołeczne Warszawa oraz Prezydent m.st. Warszawy pismem z 27 października 2017 r. złożyli do Ministra Infrastruktury i Budownictwa wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej decyzją z 25 października 2017 r. W piśmie z 10 listopada 2017 r. wnioskodawcy ponowili wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, załączając kserokopię wniosku Prezydenta m.st. Warszawy z 27 października 2017 r., skierowanego do Wojewody Mazowieckiego, o wydanie decyzji stwierdzającej nabycie z mocy prawa z dniem 1 stycznia 1999 r. przez Powiat Warszawski własności gruntu położonego w Warszawie zajętego pod drogę publiczną (powiatową).

Minister Infrastruktury i Budownictwa pismem z 30 listopada 2017 r., skierowanym do Prezydenta m.st. Warszawy poinformował, że wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy nie może zostać uwzględniony, ponieważ decyzja z dnia 25 października 2017 r., stała się w dniu 26 października 2017 r., ostateczna i prawomocna.

            Sąd odrzucając skargę, stwierdził, że zaskarżone pismo z 30 listopada 2017 r., nie może stanowić przedmiotu kontroli sądowoadministracyjnej, ponieważ nie ma cech żadnego z aktów administracyjnych, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 1-3 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o  postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2017 r., poz. 1369 dalej p.p.s.a.). Nie stanowi ono też innego niż określone w pkt 1-3 tego przepisu aktu lub czynności z zakresu administracji publicznej, dotyczących uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a. Nie należy również do pozostałych wymienionych na wstępie, zaskarżalnych form działania administracji publicznej. Przedmiotowa skarga została więc wniesiona w sprawie nie podlegającej kognicji sądu administracyjnego.

/Sąd zaznaczył, że organ w odpowiedzi na skargę wskazał, że rozpatruje wnioski skarżących dotyczące ponownego rozpatrzenia sprawy zakończonej decyzją z 25 października 2017 r. Skarżący mają możliwość zwalczania ewentualnej bezczynności Ministra w rozpoznaniu wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, poprzez środki określone w art. 37 k.p.a. (ponaglenie) oraz art. 3 § 2 pkt 8 w zw. z art. 149 p.p.s.a. (skarga na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postepowania przez organ).

Postanowienie nie jest prawomocne. Stronom przysługuje skarga kasacyjna do Naczelnego Sądu Administracyjnego.