Wojewódzki Sąd Administracyjny
w Warszawie

Strona archiwalna

Komunikat w sprawie o sygn. akt VII SA/Wa 1069/16

Wyrokiem z 13 kwietnia 2017 r. VII SA/Wa 1069/16, w sprawie ze skargi na uchwałę Rady m.st. Warszawy w przedmiocie ustalenia strefy płatnego parkowania, wysokości stawek opłat za parkowanie pojazdów samochodowych na drogach w strefie, wysokości opłaty dodatkowej oraz określenia sposobu pobierania tych opłat, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w pkt I stwierdził, że uchwała Rady m.st. Warszawy z 26 czerwca 2008 r. nr XXXVI/1077/2008 została wydana z naruszeniem prawa w części, tj. § 7 pkt 3 lit. a uchwały oraz § 3 ust. 1 Regulaminu funkcjonowania strefy płatnego parkowania niestrzeżonego (SPPN), stanowiącego załącznik Nr 2 do uchwały, w zakresie w jakim przewiduje, że pobieranie oraz wnoszenie opłaty za parkowanie pojazdów samochodowych w strefie płatnego parkowania niestrzeżonego – w przypadku zakupu biletu w parkomacie wyposażonym w klawiaturę – wiąże się z obowiązkiem podania numeru rejestracyjnego parkującego pojazdu, przez użycie w § 7 pkt 3 lit. a uchwały słów „oraz – w przypadku zakupu biletu w parkomacie wyposażonym w klawiaturę – numer rejestracyjny parkującego pojazdu” oraz w § 3 ust. 1 Regulaminu funkcjonowania strefy płatnego parkowania niestrzeżonego (SPPN), stanowiącego załącznik Nr 2 do uchwały słów „i – w przypadku zakupu biletu w parkomacie wyposażonym w klawiaturę – numerem rejestracyjnym parkującego pojazdu-„ oraz w pkt II zasądził od organu na rzecz strony skarżącej kwotę 797 (siedemset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

W ustnych motywach rozstrzygnięcia, Sąd stwierdził, że przetwarzanie danych jest dopuszczalne tylko w sytuacjach przewidzianych w art. 23 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (Dz. U. z 2016 r., poz. 922). Obowiązkiem organu było wskazanie, która z podstaw wymienionych w art. 23 w/w ustawy ma zastosowanie w niniejszej sprawie. Niezależnie od przyjętej podstawy należało wykazać, że kwestionowany zapis w uchwale Rady m.st. Warszawy jest niezbędny lub konieczny do realizacji uprawnień lub obowiązków wynikających z art. 23 ustawy.

Sąd zarzucił, że organ błędnie interpretuje wcześniejsze wyroki sądów administracyjnych dotyczące przedmiotowej uchwały na które powołał się w odpowiedzi na skargę.

Wyrok ten jest nieprawomocny.