Komunikat w sprawie tzw. zamku w Stobnicy.

     Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie 12 stycznia 2022 r., na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym, rozpatrywał skargę na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji Starosty Obornickiego z 20 maja 2015 r. o zatwierdzeniu projektu budowlanego i pozwoleniu na budowę budynku mieszkalnego wielorodzinnego, budynku gospodarczego wraz z infrastrukturą techniczną na działkach położonych w Stobnicy, gmina Oborniki.

     Sąd uchylił zaskarżoną decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego oraz decyzję organu I instancji, tj. decyzję Wojewody Wielkopolskiego.

Podstawę rozstrzygnięcia Sądu stanowiły dwie przesłanki, a mianowicie:

1. w sprawie nie zostały spełnione warunki ustawowe z art. 156 § 1 k.p.a. dla stwierdzenia nieważności decyzji,
2. doszło do przedawnienia możliwości stwierdzenia nieważności, albowiem w sprawie miał zastosowanie nowowprowadzony art. 37b Prawa budowlanego, zgodnie z którym stwierdzenie nieważności decyzji wydanej nawet z rażącym naruszeniem prawa jest niemożliwe po upływie 5 lat od dnia jej doręczenia lub ogłoszenia.

     W obszernym uzasadnieniu do wyroku Sąd przypomniał, że decyzja, która podlegała kontroli została wydana w trybie nadzwyczajnym – stwierdzenia nieważności. Tryb ten daje możliwość zweryfikowania decyzji ostatecznej, tj. takiej na mocy której strona już uzyskała uprawnienie lub nałożono na nią obowiązek. Stwierdzenie nieważności decyzji administracyjnej może nastąpić w przypadku niewątpliwego i oczywistego wystąpienia którejkolwiek z wad wymienionych w art. 156 § 1 k.p.a.

     W rozpatrywanej sprawie podstawę stwierdzenia nieważności stanowiła przesłanka wskazana w art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a. – wydania decyzji z rażącym naruszeniem prawa.

     O rażącym naruszeniu prawa można mówić jedynie i wyłącznie wówczas, gdy spełnione są kumulatywnie trzy podstawowe przesłanki tego stanu, tj. naruszenie prawa ma charakter oczywisty, widoczny na „pierwszy rzut oka”, charakter przepisu, który został naruszony pozwala na proste uznanie oczywistości jego naruszenia (jest on jasny, klarowny i nie wymaga prowadzenia skomplikowanej wykładni prawa) oraz przemawiają za tym racje (skutki) społeczne i ekonomiczno-gospodarcze, które wywołuje rozstrzygnięcie dotknięte wadą kwalifikowaną.

     Organy obu instancji (różniąc się w ocenie skutku stwierdzonego naruszenia prawa w kontekście przesłanki czasu funkcjonowania w obrocie prawnym decyzji o pozwoleniu na budowę) zgodnie uznały, że decyzja Starosty Obornickiego z 20 maja 2015 r.  rażąco narusza § 3 ust. 1 pkt 56 lit. a) rozporządzenia z 9 listopada 2010 r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko w zw. z art. 32 ust. 1 pkt 1 i 2, art. 35 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane i art. 71 ust. 1 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko, tj. przepisy dotyczące projektowania miejsc parkingowych i ich obliczania na potrzeby oceny kwalifikacji przedsięwzięcia jako mogącego znacząco oddziaływać na środowisko.

     Dokonując bardzo dokładnej analizy ww. przepisów, Sąd wskazał wątpliwości, jakie pojawiają się w procesie wykładni tych przepisów i uznał, że w sprawie nie ma w ogóle mowy o rażącym naruszeniu prawa w rozumieniu art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a. 

     Na marginesie należy wskazać, że Sąd podzielił stanowisko organów, że przedłożony projekt budowlany był zgodny z planem miejscowym, przepisami technicznymi, posiadał wymagane uzgodnienia i opinie, informację BIOZ, a także został sporządzony i sprawdzony przez osoby uprawnione. Inwestor uzyskał również niezbędne opinie, uzgodnienia i pozwolenia, które załączył do projektu budowlanego, w tym w szczególności decyzję RDOŚ w Poznaniu z 6 maja 2015 r. określającą warunki prowadzenia robót budowlanych oraz postanowienie tego organu z 10 kwietnia 2015 r. pozytywnie uzgadniające warunki realizacji przedsięwzięcia.

Wyrok jest nieprawomocny. Stronom postępowania przysługuje możliwość złożenia skargi kasacyjnej do Naczelnego Sądu Administracyjnego w terminie 30 dni od dnia doręczenia odpisu wyroku wraz z uzasadnieniem.

Do pobrania wyrok wraz z uzasadnieniem w wersji zanonimizowanej - PDFVII SA Wa 2074 21.pdf (384,38KB)